Nationalist Movement : Palestine Liberation Organization (PLO)

ขบวนการชาตินิยม : องค์การปลดปล่อยปาเลสไตน์ (พีแอลโอ)

องค์การทางการเมืองและการทหารที่นับตั้งแต่ทศวรรษหลังปี ค.ศ. 1960 เป็นต้นมา ได้มีจุดหมายที่จะทำหน้าที่เป็นผู้แทนรักษาผลประโยชน์ของประชาชนชาวปาเลสไตน์ ในการต่อสู้เพื่อเอกราชและมีรัฐเป็นของตนเอง องค์การปลดปล่อยปาเลสไตน์นี้มีนายยัสเซอร์ อาราฟัต เป็นผู้นำ เป็นการรวมกลุ่มชาตินิยมที่ต่อต้านอิสราเอลหลากหลายกลุ่มเข้ามาอยู่ด้วยกัน กลุ่มเหล่านี้มีน้ำหนึ่งใจเดียวกันที่จะต่อต้านอิสราเอล และสานฝันไว้ร่วมกันว่าจะมีมาตุภูมิให้แก่ชาวปาเลสไตน์ให้จงได้ การที่มีกลุ่มต่าง ๆ เข้ามารวมกันอยู่ในองค์การพีแอลโอนี้ จึงทำให้การเคลื่อนไหวในการปลดปล่อยไม่มีเสถียรภาพเท่าที่ควร เนื่องจากยังมีข้อถกเถียงกันอย่างต่อเนื่องถึงเรื่องยุทธศาสตร์และยุทธวิธีที่จะนำมาใช้เพื่อให้บรรลุถึงจุดประสงค์ร่วมกัน คนอิสราเอลถือว่าเป้าหมายสำคัญขององค์การพีแอลโอนี้ ก็คือ การทำลายล้างรัฐอิสราเอล และเชื่อว่าเป็นองค์การก่อการร้ายที่จะต้องไม่ให้การรับรองทางการเมืองไม่ว่าจะในรูปแบบใดทั้งนั้น

ความสำคัญ ในขณะที่บางรัฐ โดยเฉพาะอย่างยิ่งอิสราเอลและสหรัฐอเมริกา ในนโยบายแห่งชาติถือว่าองค์การพีแอลโอนี้เป็นองค์การก่อการร้าย แต่รัฐอื่น ๆ ซึ่งรวมถึงกลุ่มโลกที่สาม กลุ่มคอมมิวนิสต์และอีกบางรัฐในยุโรปตะวันตก กลับถือว่าองค์การพีแอลโอนี้เป็น "องค์การปลดปล่อย" ซึ่งกำลังแสวงหาจุดประสงค์ทางการเมือง พวกกลุ่มหลังนี้ได้สร้างแรงกดดันอย่างต่อเนื่องต่อพวกกลุ่มแรก โดยผ่านทางมติและปฏิบัติการต่าง ๆ ของสหประชาชาติให้รับรององค์การพีแอลโอนี้ว่าเป็นผู้แทนโดยชอบธรรมของประชาชนชาวปาเลสไตน์ และให้การสนับสนุนให้มีการสร้างรัฐปาเลสไตน์เป็นจุดมุ่งหมายทางการเมืองที่ชอบธรรมผลของความพยายามต่าง ๆ เหล่านี้ ก็คือ องค์การพีแอลโอได้รับสิทธิมีสถานภาพเป็นผู้สังเกตการณ์ในองค์การสหประชาชาติและในองค์การแรงงานสากล (ไอแอลโอ) ได้สมาชิกภาพในกลุ่ม - 77 (จี -77)ซึ่งเป็นแกนกลางของกลุ่มโลกที่ 3 และได้สมาชิกภาพขบวนการกลุ่มประเทศไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด (นาม) ถึงแม้ว่าองค์การ พีแอลโอจะถูกขับไล่ออกจากเลบานอนเมื่อปี ค.ศ. 1982 โดยกองกำลังขับไล่ของอิสราเอล แต่พอถึงช่วงปลายทศวรรษหลังปี ค.ศ. 1980 องค์การพีแอลโอนี้ได้ดำเนินการเพื่อกลับไปตั้งฐานอำนาจของตนขึ้นมาใหม่ในเลบานอน และพร้อมกันนั้นก็ได้พยายามขอรับความช่วยเหลือทางด้านการเมืองและการทหารจากหมู่รัฐอาหรับต่าง ๆ องค์การพีแอลโอได้คัดค้านมติคณะมนตรีความมั่นคงสหประชาชาติที่ 242 อย่างต่อเนื่อง ซึ่งเป็นมติที่ใช้เป็นพื้นฐานสำหรับการแก้ไขปัญหาทางการเมืองในตะวันออกกลางโดยทั่ว ๆไป คือให้การรับรองในสิทธิของอิสราเอลที่จะดำรงอยู่และให้อิสราเอลยุติการปกครองเหนือดินแดนยึดครองในเวสต์แบงก์ ฉนวนกาซา และที่ราบสูงโกลาน เหตุผลสำคัญที่องค์การพีแอลโอคัดค้านมติที่ 242 นี้ก็เพราะมิได้มีการระบุไว้อย่างตรง ๆ ถึงการกำหนดแนวทางปกครองด้วยตนเองของปาเลสไตน์นั่นเอง